اولین نمایشگاه اکسپو جهانی - نمایشگاه بزرگ - در سال 1851 در لندن برگزار شد. این مفهوم پس ازمحبوبیت در سرتاسر جهان تکرار شد و قدرت بی‌نظیری از جاذبه و سابقه میراث فرهنگی در سطح جهانی را به نمایش گذاشت. از آنجایی که BIE در سال 1928 برای تنظیم و نظارت بر این رویدادهای بزرگ ایجاد شد، نمایشگاه های جهانی به صراحت حول موضوعی سازماندهی شده است که تلاش می کند دانش بشر را بهبود بخشد، آرزوهای انسانی و اجتماعی را در نظر گرفته و پیشرفت علمی، فناوری، اقتصادی و اجتماعی را برجسته می کند.
در عصر مدرن، نمایشگاه‌های جهانی از نظر اندازه، مقیاس، مدت زمان و تعداد بازدیدکنندگان در بین رویدادهای بین‌المللی بی‌رقیب هستند. آنها پلتفرم هایی در مقیاس بزرگ برای آموزش و پیشرفت هستند که به عنوان پلی بین دولت ها، شرکت ها، سازمان های بین المللی و شهروندان عمل می کنند.
* کنوانسیون پاریس در سال 1928 ابتدا اکسپوها را به «نمایشگاه‌های عمومی دسته 1» و «نمایشگاه‌های عمومی دسته دوم» تقسیم بندی کرد. پس از تصویب پروتکل کنوانسیون در سال 1972، این دو دسته با یک طبقه بندی واحد "نمایشگاه جهانی" جایگزین شدند. اصلاحیه جدیدی که در سال 1988 به تصویب رسید و از سال 1996 اعمال شد، اصطلاح رسمی کنونی نمایشگاه جهانی را به عنوان نمایشگاه بین المللی ثبت شده ارائه کرد.
** فاصله بین دو نمایشگاه جهانی در طول زمان متفاوت است. کنوانسیون 1928 حداقل 6 سال را بین دو نمایشگاه جهانی از یک دسته تعیین کرد (با برخی استثنائات ارائه شده در پروتکل 1948). پروتکل 1972 یک فاصله زمانی 10 ساله را معرفی کرد و پروتکل 1988 فاصله فعلی را به 5 سال تعیین کرد.
***«تفاوت نمایشگاه های عمومی دسته 1 و 2 در این بود که در دسته دوم، شرکت کنندگان نمی توانستند غرفه های خود را بسازند.
